عبرت‌های عاشورا
عبرت‌های عاشورا
خدا نکنه که «راه» را اشتباه بریم...
گاهی آنچنان در «ظاهر دین» گرفتار میشیم که «مغز دین»، یادمون میره...!
امام حسین(ع) نیازی به گریه‌ی ما نداره؛ این ماییم که نیاز داریم...
و برای اینکه در «ظاهر عزاداری» متوقّف نشیم، باید به عمقش برسیم..
برای زنده نگهداشتنِ نام امام حسین(ع)، در کنار "گریستن" ، "نگریستن"هم لازمه....
مدام به این نپردازیم که:
"امام حسین چگونه کشته شد؟"
به این هم فکر کنیم که :
«امام حسین(ع) چرا کشته شد؟»
اگر اینگونه بیندیشیم، دیگه این واقعه‌ی تلخ، تکرار نمیشه.
تلخیش از این نظر که :
هنوز 50 سال از رحلت پیامبر(ص) نگذشته بود،
که همان یـارانِ دیروز ِ پیامبر، قاتلینِ امروز ِ امام شدند!!!
چرا مسلمانانِ(!) کوفه، گرفتار این درد شدند؟
قرآن این درد را به مسلمین معرّفی میکند.
دو عامل، عامل اصلی این گمراهی و انحراف است:
یکی: دور شدن از یاد خدا؛
و دوّم: رفتن به دنبال شهوت‌ها و هوس‌های دنیایی؛ و دنیاطلبی...
و آرمانها را فراموش کردن...
ما هم ممکنه به این وضع دچار بشویم ...
مگر اینکه عبرت بگیریم.
گرچه این صدای ضعیف از حنجره ای خسته و گناه آلود بیرون میاد ولی...